पानगळ!
 |
|
कपिल धाकड |
|
|
पानगळ!
एक-एक पानांचे, अकाळी गळणं
अन् आपण असून पण उपयोगी नसणं
कित्येक वर्षांनी झालेल्या त्या अतृप्त भेटी
अन् “लवकर ये बेटा” पानांच्या ओठी
“५० मैलांच्या” वर्तुळात जगलेले बालपण
अन् “सातासमुद्रा” पलीकडील आज हे रितेपण
स्वतः कडे नीट पाहिल्यावर कळतंय
आपल्याही पानाचा रंग हळू हळू बदलतोय
नवीन पालवीकडे मुळे सोपवणं
प्रत्येक क्षण आनंदाने जगणं
निर्मात्याच्या भेटीसाठी तयार असणं
अन् “कर ले श्रृंगार, चतुर अलबेली..”
पुनःपुन्हा आठवणं! पुनःपुन्हा आठवणं!!
Comments
Post a Comment